W roku1893 hrabina Anna von Magnis ufundowała dwupiętrowy budynek pod wezwaniem Św. Aniołów Stróżów, z przeznaczenie na sierociniec dla 40 wychowanków. Fundatorka pełniła w nim obowiązki kierowniczki zakładu, który w 1901 roku powierzyła Siostrom Św. Jadwigi z Wrocławia. W 1917 roku do istniejącego budynku o wymiarach 15 x 25 metrów, dobudowano od południowo-zachodniej strony piętrową przybudówkę o wymiarach 6 x 9 metrów. Na parterze urządzono klasę w której mogły się uczyć dzieci z sierocińca, a na piętrze kaplicę dla sióstr. Po przejęciu tutejszych terenów przez władze polskie, Siostry Jadwiżanki wyraziły chęć powrotu do Niemiec. Ówczesny Administrator Apostolski Dolnego Śląska, ksiądz dr Karol Milik, pismem z dnia 19 marca 1946 roku Nr 931/46 , przekazał Sierociniec pod wezwaniem Świętych Aniołów Stróżów Siostrom Kongregacji Św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Wyraźnie nałożył obowiązek zorganizowania Domu Dziecka, prowadzenia w nim dzieła wychowania i opieki nad sierotami. W krótkim czasie Dom zapełniły sieroty, chłopcy i dziewczęta polskie, które tu znalazły opiekę i wychowanie. Dom Dziecka był subsydiowany przez Wojewódzki Wydział Oświaty we Wrocławiu. W 1947 roku Dom Dziecka otrzymuje urzędową nazwę Dom Dziecka Św. Aniołów Stróżów w Ścinawce Dolnej i zostaje zarejestrowany w kuratorium Okręgu Szkolnego we Wrocławiu. Dotychczasowe trudne warunki finansowe polepszyły się, gdyż kuratorium pokrywało pełne koszty wyżywienia i zakupu odzieży, a na środki administracyjne fundusz pochodził od Powiatowego Komisarza Opieki Społecznej w Kłodzku. Pod koniec 1947 w Domu Dziecka mieszkało 43 wychowanków. Były to dzieci osierocone wskutek działań wojennych oraz takie, którymi rodzice z różnych powodów nie mogli zaopiekować się.  
 
W sierpniu 1948 roku Powiatowy Komisarz Opieki Społecznej w Kłodzku przeniósł wychowanków Domu Dziecka do Kłodzka , Kuratorium Okręgu Szkolnego we Wrocławiu skierowało na to miejsce wychowanków z Domu Małego Dziecka z Dusznik. Były to dzieci małe, często niewiadomego pochodzenia. Opiekę nad Domem Dziecka przejął „Caritas” – oddział we Wrocławiu. Pod koniec 1949 roku następują zmiany w Zarządzie „ Caritas”, a ich konsekwencją jest wstrzymanie wszelkich dotacji finansowych i materialnych na rzecz Domu. Subwencje przeznaczone na żywienie i odzież przesyłało kuratorium Okręgu Szkolnego. W celu wygospodarowania funduszy na zakup pomocy naukowych dla wychowanków, opału, pokrycia kosztów energii elektrycznej i remontów, Kierownictwo Domu Dziecka powiększyło gospodarstwo rolne i hodowlane, z którego podwyżki były sprzedawane. W 1950 roku powstało Zrzeszenie Katolików „Caritas”, które objęło opiekę nad domami zarządzanymi przez poprzedni „Caritas”. 17 lutego 1952 roku Zrzeszenie to przeorganizowało Dom Dziecka na Zakład Specjalny dla Dzieci Upośledzonych Umysłowo „Caritas”. Wychowanków dotychczas mieszkających przeniesiono do Domów Dziecka w Szklarskiej Porębie, Karpaczu i Bystrzycy Kłodzkiej. Na przekształcenie Domu Dziecka w Zakład Specjalny pieniądze wyasygnował Wojewódzki Oddział „Caritas” we Wrocławiu. Odnowiono wnętrze całego budynku, zakupiono 50 łóżek, kołdry, narzuty na łóżka oraz firanki. Na sypialnie przeznaczono 3 sale, urządzono pokój lekarski i izolatkę. Na pierwszym piętrze urządzono łazienkę oraz suszarnię bielizny. Zakupiono dużą ilość pieluch i gum podkładowych co było niezbędne ze względu na stan zdrowia dzieci. Dla dzieci chodzących urządzono 2 świetlice będące jednocześnie jadalnią. W czerwcu 1952 roku zaczęły przyjeżdżać pierwsze grupy dzieci. Praca przy nich była bardzo trudna i fizycznie wyczerpująca, gdyż niekiedy liczba leżących wychowanków wynosiła 24 osoby. Zakład Specjalny był przeznaczony dla 75 wychowanków płci męskiej i w miarę ich przybywania wzrastała liczba opiekujących się nimi sióstr. Przyjmowano też do pracy dziewczęta i starsze samotne kobiety.  

Dzieci podzielono na trzy grupy

1. leżące – bezwładne,

2. małe – dzieci w wieku przedszkolnym rozwinięte fizycznie,ale upośledzone umysłowo,

3. starsze – chłopcy starsi i dzieci młodsze lepiej rozwinięte umysłowo.

W ramach zajęć dzieci wyjeżdżały do okolicznych miast, a także pracowały w liczącym 5 ha gospodarstwie rolnym należącym do Zakładu.

W kolejnych latach wielokrotnie dokonywano remontów i modernizacji pomieszczeń Zakładu. Zmianom uległa także liczba wychowanków i personelu. Dnia 1 września 1971 roku rozpoczęły się zajęcia w Szkole Życia. Na lekcje odbywające się trzy razy w tygodniu i prowadzone przez dwóch nauczycieli uczęszczało czternastu chłopców. Terapię zajęciową w połączeniu z ćwiczeniami wspomagającymi prowadzili w godzinach rannych nauczyciele poszczególnych grup. Od stycznia 1972 roku nazwa zakładu brzmiała Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci „Caritas”. Podlegał on Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej oddział w Warszawie, a jednostką wojewódzką był „Caritas”- oddział Wrocław. Pod koniec 1973 roku w Domu przebywało sześćdziesięciu jeden chłopców w wieku 5 – 27 lat, przeważnie ze znacznym i głębokim niedorozwojem umysłowym. Duży procent wychowanków posiadał poważne schorzenia natury biologicznej : niedowłady połowiczne, częściowy lub całkowity brak słuchu, wady wzroku, epilepsje, różnego rodzaju zaburzenia mowy czy nieprawidłowy rozwój fizyczny. Wszystkie dzieci były chodzące. Wychowanków o lżejszym niedorozwoju umysłowym (14 osób) objęto nauczaniem w Szkole Życia, nadzorowanej przez Wydział Oświaty. Wszyscy wychowankowie objęci byli terapią zajęciową. W przypadku głębokiego niedorozwoju była to terapia o charakterze zabawowym, w przypadku pozostałych upośledzeń, zajęcia prowadzone były w trzech kierunkach :

a/ zajęcia społeczno-użyteczne o charakterze gospodarczym,

b/ zajęcia tkackie i hafciarskie na różnych warsztatach tkackich

c/ szycie miękkich pantofli na własny użytek.

Oprócz tego kierownictwo zakładu czyniło staranie o zorganizowanie warsztatów pracy chronionej. W 1990 roku rozwiązano Zrzeszenie Katolików „Caritas” i odtąd Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci jest prowadzony przez Zgromadzenie i jest własnością Zgromadzenia. Dom funkcjonuje na zasadzie Umowy między Zgromadzeniem a Starostą Powiatu Kłodzkiego. W tej chwili Domu przebywa 52 wychowanków. Dzieci objęte są opieka lekarsko-pielęgniarską, prowadzona jest rehabilitacja ruchowa, fizykoterapia, kinezoterapia, hydroterapia, terapia zajęciowa, zajęcia rewalidacyjne, nauka w Szkole Specjalnej na 4 szczeblach. Dom posiada sale Doświadczania Świata z której korzystają dzieci.

Dom zapewnia warunki bezpiecznego i godnego życia, umożliwia rozwój osobowości i samodzielności, przygotowuje do życia w społeczeństwie.